Wortels + Cake

Een paar dagen geleden sprak ik met enkele vriendinnen af om te gaan afternoontea’en  in Gent City. Thee, zoetigheid en een pak sappige roddels, meer hebben meisjes niet nodig om er een leuke namiddag van te maken. Bij deze zijn de clichés dus bevestigd. 

Na onze lessen verzamelden we voor een van de schattigste Gentse theehuisjes en vergaapten ons aan het ruime assortioment aan taarten, cupcakes, muffins, brownies en cakes. Kiezen… ’t is niet mijn sterkste kant. En net toen ik uit pure keuzeangst lekker voorspelbaar voor de brownie besloot te gaan, viel mijn oog op een plak mooie, goud-oranje cake, met parelwit glazuur… Carrotcake. Ik had nog nooit carrotcake gegeten. Ooit had ik me wel eens aan de klassieke versie van Sofie Dumont gewaagd, maar die was niet in die mate gelukt dat ik hem ooit nog opnieuw wilde proberen (lees: oneetbaar…). En daarbij had ik nog nooit echte, carrotcake gegeten, dus wist ik eigenlijk ook niet hoe zo’n cake nu écht hoort te smaken. De keuze was dus snel gemaakt. Mijn beide vriendinnen keken wel even raar op toen ze me een cake met wortels hoorden bestellen, maar de blik in hun ogen zei me dat ze me al lang genoeg kenden om dit niet meer vreemd te vinden. “Typisch Anne-Sophie: de meest wansmakelijk klinkende cake van de kaart kiezen om eens iets nieuw uit te proberen, want je wist maar nooit dat het eventueel, heel misschien, tegen alle verwachtingen in toch lekker kon zijn. Tsss…”  ’t Leven is aan de durvers, dames! Maar ach, wat was ik blij met mijn gewaagde keuze. Terwijl de andere twee genoten van hun brownie, zat ik mijn cakeplak van kop tot teen te ontleden. Conclusie was dat ik in mijn cake vorige keer veel te weinig kruiden had gebruikt. Deze cake had pit en de warme specerijen brachten me in vogelvlucht naar tijden van kerst en sneeuw. Wat een cake, die moest ik thuis ook eens maken…

 En laat mij nu niet het type zijn dat daar lang gras over laat groeien, want vanochtend stond mijn veganistische carrotcake (voor de gelegenheid in muffinvorm) in de oven en geurde het hele huis naar gezelligheid. Zelfs chemische formules in mijn hoofd stampen werd peanuts met het vertrouwde geronk van de oven op de achtergrond. Even later lag mijn home-made carrotcakeje op een bordje te blinken naast een grote mok citroenthee en (helaas) oefeningen fysica.  Vol van smaak, kruidig, lekker zoet en afgewerkt met een friszure, nootachtige icing: de perfecte kopie van de cake die ik in het Gentse theehuisje at, alleen pakken gezonder. 

Oh ja, toen ik papa één van mijn cakejes voorschotelde, kwam hij nog met een cliché wortelcakemop aanzetten. Een wortelcakemop, ik bedoel: waarover maken mensen tooch grappen… Ze is flauw, I know, maar de boog kan niet altijd gespannen staan, dus hier gaan we:

Een konijn ging naar de bakker en vroeg of hij worteltjestaart had.
“Neen”, antwoordde de bakker, “Worteltjestaart hebben we niet.”
De volgende dag kwam het konijn terug en vroeg de bakker opnieuw om worteltjestaart.
De bakker antwoordde dat hij ook die dag geen worteltjestaart had.

De dagen die daarop volgden kwam het konijn elke dag om worteltjestaart vragen.
De bakker was het om-worteltjestaart-vragende konijn zo beu, dat hij op een nacht besloot om worteltjestaart te bakken.

De dag erop kwam het konijn terug en vroeg het naar goede gewoonte: “Heeft u worteltjestaart, meneer de bakker?”

Fier als een gieter antwoordde de bakker:” Ja, meneer Konijn, vandaag hebben we worteltjestaart.”

“Vies, he? “ lachte het konijn.

-The End-

Gelukkig zijn deze carrotcakejes beter dan de mop... 

Carrotcake(jes)

Droge ingrediënten

                - 200g volkoren speltmeel of gewoon (volkoren) tarwemeel
                - 15g bakpoeder
                - Snuifje zout
                - 2 ½  el kaneel
                - 1 el gemberpoeder
                - ½ el nootmuskaat
                - 1/3 el zwarte peper

Vloeibare ingrediënten

                - zeste + sap van ½ sinaasappel
                - 60g gesmolten kokosolie of zonnebloemolie
                - 100g appelmoes
                - 50 ml sojamelk
                - 60g rijststroop, honing, agave…
                - 1 schepje stevija
                - 2 el kokosbloesemsuiker

Om door het beslag te roeren

                - 150g geraspte wortels
                - 2 handenvol grof gehakte walnoten
                - 10 dadels, ontpit en in kleine stukjes

1. Verwarm de oven voor op 180°C.
2. Meng alle droge ingrediënten door elkaar in een grote mengkom.
3. Mix de vloeibare ingrediënten dooreen in een kleine keukenrobot of met de staafmixer.
4. Roer de natte mix stevig door de droge en schep er de geraspte wortels, noten en dadels door.
5. Verdeel het deeg over 12 muffinvormpjes en strijk de bovenkant mooi vlak.
6. Bak de cakejes gedurende 20 minuten op 180°C.
7. Je kan ook 1 grote cake bakken. Deze moet dan wel 45 minuten bakken.
8. Laat de cakejes afkoelen voor je er de icing op doet.

  

Het glazuur

50g kokosolie
1 el amandelpasta

Sap van 1 sinaasappel

1 el agavesiroop

25 ml sojamelk

1. Smelt alle ingrediënten samen op een laag vuurtje en meng alles tot een homogene massa.
2. Schep de icing in een spuitzakje en laat het een nachtje opstijven in de koelkast.
3. Spuit de icing op de afgekoelde cupcakes en werk af met een walnoot.