Deze tip kwam er naar aanleiding
van een van de mooiste momenten uit mijn vegetarische kookcarrière.
We schrijven vorige zomer.
Augustus. Maandag. Twaalf uur ’s middags.
Een kleine inventarisering bracht
mij bij de conclusie dat er op een bakje quorn, een restje vlees, een paar zielige aardappels en een krop sla niet al te veel in
de koelkast zat.
Ik was echter verhongerd en zo
was ook mijn vriend, die terwijl ik op zoek ging naar eten nog wat op de
computer aan het prutsen was.
De huisvrouw in mij voelde dus de
drang deftig eten op tafel te zetten.
Na zo’n tien minuten had ik een eenvoudige
salade gemaakt, een restje patatjes gebakken en voor vriend in kwestie nog een
restje vlees opgewarmd.
Kenmerk 1 van een hongerige Anne-Sophie: koken kan héél snel gaan.
Voor mezelf gooide ik mijn quornblokjes met een scheut soja- en zoetzure chilisaus in de microgolf, niet meteen hopend op een al te overdonderend culinair hoogstandje.
Kenmerk 1 van een hongerige Anne-Sophie: koken kan héél snel gaan.
Voor mezelf gooide ik mijn quornblokjes met een scheut soja- en zoetzure chilisaus in de microgolf, niet meteen hopend op een al te overdonderend culinair hoogstandje.
Kenmerk 2 van een hongerige ik: eten is eten.
Ik zet dus alles netjes op tafel.
Bordjes, mes, vork, de salade, patatjes, zijn vlees en mijn quorn.
Ik roep: “Eten!” en nog geen
halve minuut later zit vriend lief reeds aan tafel.
Verhongerd en gelokt door de geur
van voedsel, waagt hij het- nog voor ik aan tafel zit -een brokje eten te stelen.
Een brokje van mijn quorn.
Ik wil bijna furieus worden. Schreeuwen dat hij daar een heel bord dood beest voor zich staan heeft voor hem en ik maar en paar quornblokjes en hij zelf vlees wou dus dat dan ook maar zelf moet opeten en van mijn quornblokjes moet blijven.
Kenmerk 3 van een hongerige Anne-Sophie: kom in geen geval aan mijn eten.
Maar mijn vriend is mij voor: “
Amai, da’s goeie kip.”, zegt hij.
Over mijn quornblokjes.
Ik herhaal: over mijn QUORNblokjes.
Ik herhaal: over mijn QUORNblokjes.
Hoe schoon is dat niet?
Het is niet dat ik nog nooit
iemand quorn, tofu, kikkererwten of vegetarisch in het algemeen heb kunnen doen eten zonder dat
ze dat zelf door hebben, maar deze keer was anders.
Het kwam er zo spontaan en onwetend uit.
Een mooi moment vond ik dat. Eentje om te koesteren.
Ik heb maar weinig
nodig heb om gelukkig te zijn, ziet u.
Wat ik dus eigenlijk wilde
zeggen, is dat u dat eens moet proberen, die fake-kip.
Bij voorkeur zo komende donderdag, op 1 oktober, want dan is het Wereld Veggie Dag.
En oh ja, als u me zou laten weten wat u ervan vond zou ik dat zeer fijn vinden.
Bij voorkeur zo komende donderdag, op 1 oktober, want dan is het Wereld Veggie Dag.
En oh ja, als u me zou laten weten wat u ervan vond zou ik dat zeer fijn vinden.
De planeet en ik danken u.
Fake-kip
- 1/2 bakje quornblokjes (die vind je tegenwoordig in nagenoeg elke supermarkt)
- 4 el zoutzure chilisaus
- 1 el sojasaus
- 1 el sojasaus
- een scheutje water
- Marineer de blokjes vijf minuutjes in de chili- en sojasaus.
- Verwarm ze 3 minuutjes met een klein scheutje water in de microgolfven.
- Eet de quornblokjes met een slaatje, bij wat gewokte groentjes en noodles, met een groentencouscous of quinoa.
- Overtuig jezelf, vrienden, lief, ouders of weet ik veel wie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten